Dit zijn moeilijke tijden. De COVID-19-pandemie heeft ons privé- en gezinsleven, en ons beroeps- en godsdienstige leven ontwricht. Duizenden mensen zijn gestorven. Onze gedachten en gebeden gaan uit naar de familie van de slachtoffers.
Toegang tot zaken die we vaak als vanzelfsprekend beschouwen, zoals basisvoorzieningen, gezondheidszorg, school, amusement en zelfs bewegingsvrijheid, wordt nu beperkt door beleidsregels en veiligheidsmaatregelen die ons allen beschermen en het risico op besmetting verminderen. De economie in Europese landen, maar ook daarbuiten, lijdt zware verliezen. Grote en kleine bedrijven worden hard getroffen, velen raken werkeloos of moeten met salarisvermindering genoegen nemen. De gevolgen voor Europeanen, en vooral voor gezinnen met kleine kinderen, zijn niet te onderschatten.
Te midden van deze crisis zijn we echter ook getuige van vele geweldige dingen: mensen die elkaar helpen, nieuwe banden smeden in hun gemeenschap, of moderne technologie gebruiken om anderen die ver weg of vlakbij wonen te troosten en hun liefde te betuigen. Velen maken gebruik van deze periode van isolement en introspectie om hun gezinsbanden te versterken, over het doel van het leven na te denken en zich opnieuw persoonlijke, beroepsmatige of geestelijke doelen te stellen.
In deze onzekere tijden spreken we onze dank uit en bidden we voor zorgverleners en eerstehulpverleners die onvermoeibaar onze collectieve veiligheid waarborgen; voor hen die de toegang tot basisdiensten en -benodigdheden garanderen; voor gezinnen in Europa die hun kinderen beschermen en steunen; voor vrijwilligers, ngo’s en burgers die mensen in nood helpen, zoals ouderen, daklozen, vluchtelingen en anderen; voor EU- en overheidsfunctionarissen, zodat ze moedige, geïnspireerde beslissingen nemen en gepaste maatregelen treffen om de pandemie te bestrijden en de economie van de lidstaten te steunen; en ten slotte voor alle burgers met verantwoordelijkheidsbesef die geduldig de door de overheid ingestelde gezondheids- en veiligheidsrichtlijnen volgen om zo de verspreiding van het virus te beperken en de kwetsbaarste mensen te beschermen.
Als gelovigen putten we zeer veel troost uit de gedachte dat onze Vader in de hemel aan het roer staat. De profeet Joseph Smith, stichter van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, werd onterecht in de gevangenis te Liberty (Missouri, VS) geworpen. Hij werd zeer slecht behandeld, desondanks schreef hij: ‘Welnu, zeer geliefde broeders, laten wij blijmoedig alle dingen doen die binnen ons vermogen liggen, en mogen wij dan met het volste vertrouwen stilhouden om het heil van God te zien, en in afwachting van de openbaring van zijn arm’ (LV 123:17).
Over sommige dingen hebben we geen controle, daar is dit virus het bewijs van, maar we kunnen wel blijmoedig doen wat binnen ons vermogen ligt. Dan kunnen we aanspraak op de beloften van de hemel maken en stilhouden in afwachting van de openbaring van de arm van de Heer.
We staan er niet alleen voor! Wij waarderen u enorm.
Gary B. Sabin, president
Massimo De Feo, eerste raadgever
Erich W. Kopischke, tweede raadgever
Gebiedspresidium Europa van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen