Gezinnen over grenzen heen versterken: een dag van dialoog en erkenning in Brussel

Ter gelegenheid van de Internationale Dag van de Ouders bevestigt De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen opnieuw haar inzet om gezinnen wereldwijd te versterken. Op 13 mei jl. organiseerde het kantoor voor EU- en internationale aangelegenheden van de kerk in Brussel de Conferentie Europees Gezinsbeleid en de uitreiking van de Europese Onderscheiding Gezinswaarden. De bijeenkomst bracht verschillende leiders en organisaties bijeen die zich inzetten om het welzijn van gezinnen door heel Europa te bevorderen. 

Op die dag kwamen beleidsmakers, academici, journalisten, religieuze leiders en pleitbezorgers uit heel Europa en Noord-Amerika bijeen om zinvolle gesprekken over het gezin aan te gaan en om uitzonderlijk leiderschap in het versterken van het gezin als fundamentele eenheid van de samenleving te erkennen.

De evenementen maken deel uit van ‘Strengthening Families’ [gezinnen versterken], een initiatief in samenwerking met het Sutherland Institute, een denktank uit Utah (VS). De bijeenkomst van dit jaar markeerde ook het 30-jarig bestaan van ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’, een leerstellige verklaring van het Eerste Presidium en het Quorum der Twaalf Apostelen van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen die de centrale rol van het gezin in Gods plan bekrachtigt.

De dag begon met vijf dynamische sessies als onderdeel van de Conferentie Europees Gezinsbeleid met onderzoeksresultaten, beleidservaring en doorleefd inzicht in de uitdagingen en kansen waarmee gezinnen tegenwoordig te maken krijgen. Het evenement werd geopend door Antonella Sberna, vicevoorzitter van het Europees Parlement en de verantwoordelijke voor de dialoog met religieuze en niet-confessionele organisaties in het kader van artikel 17 van het verdrag van Lissabon. In haar videoboodschap riep ze op tot een ‘Europese Gezinsdeal’ en drong ze er bij beleidsmakers op aan om het gezin centraal te stellen in de toekomst van Europa, waarbij ze de cruciale rol van het gezin in de sociale cohesie en het maatschappelijk leven benadrukte. Ze stelde: ‘Het gezin is geen theoretisch idee, en het mag ook nooit zo worden gezien, maar een echte geleefde realiteit.’

De eerste sessie ging over het thema gezinsstructuur en het welzijn van kinderen. Dr. Vincenzo Bassi, voorzitter van FAFCE [Bond van katholieke gezinsorganisaties in Europa], legde uit dat het gezin historisch gezien ‘beschaving in de mensheid introduceerde’ en dat het huwelijk het eerste verbond was waarin de belangen van een ander boven eigenbelang werden gesteld. Professor Jenet Erickson, fellow Gezinsstudies aan het Wheatley Institute van de BYU, beklemtoonde het belang van het tweeoudergezin en noemde het ‘de onderscheidende factor tussen klassen’. Ze zei dat onderzoek aantoont dat kinderen in deze situaties echt bevoorrecht zijn. Matteo Rizzolli, hoogleraar economisch beleid aan de LUMSA Universiteit in Rome, voegde eraan toe: ‘Het gaat er niet om kinderen goedkoper te maken, maar gezinnen waardevoller.’ Hij suggereerde dat de waarde van gezinnen centraal stellen net zo belangrijk is als financiële overwegingen.

Tijdens de tweede sessie werd duidelijk gemaakt dat er behoefte is aan een diepere reflectie over gezinsbeleid. José Luis Bazan van COMECE [de Commissie van Bisschoppen van de Europese Gemeenschap] gaf een overzicht van de katholieke middelen die beschikbaar zijn voor gezinnen en jongeren. Rick Larsen, president en CEO van het Sutherland Institute zei: ‘We vergeten dat het gezin bijdraagt aan een goed functionerende samenleving.’

In de derde sessie traden jonge onderzoekers en pleitbezorgers op de voorgrond. De Poolse Maja Jesmanowicz, projectmanager van de Europese Federatie van Grote Gezinnen in Spanje zei dat ‘jonge mensen nog steeds kinderen willen krijgen – ze willen het met hun hart, maar niet met hun hoofd’, erop wijzend dat angst en onzekerheden een grote rol spelen in het nemen van een beslissing. Emma Howlett, student-onderzoeker aan de Brigham Young University, benadrukte de kracht van het voorbeeld: ‘We hechten zoveel waarde aan het gezinsleven dat we bang zijn om eraan te beginnen, tenzij we de perfectie kunnen bereiken.’ Ze zei dat jonge mensen over het algemeen voorzichtig zijn met instellingen en op zoek zijn naar authentieke, betrouwbare bronnen.

De vierde sessie stond in het teken van wetgevend leiderschap. Senator Todd Weiler en volksvertegenwoordiger Candice Pierucci, beiden van de staat Utah (VS), vertelden over gezinsgerichte initiatieven op het gebied van onderwijs, belastingbeleid en digitale bescherming voor kinderen. Lisa Perkins, lid van het Deense parlement, gaf een reflectie over stelsels voor gezinsbeleid: ‘We hebben een welvaartsstaat gecreëerd die zo complex is geworden dat die nu concurreert met gezinnen.’ Marco La Marca, lid van het kabinet van Dubravka Šuica, Europees commissaris voor het Middellandse Zeegebied, benadrukte de economische waarde van thuisblijfmoeders: ‘We moeten de manier waarop we naar de begrotingscijfers kijken herzien, omdat daarin geen rekening wordt gehouden met hun werk.’

De conferentie werd afgesloten met een plenaire sessie waarin de belangrijkste ideeën werden samengevat. De sprekers waren het eens over de noodzaak van een principegestuurde aanpak op lange termijn. ‘Misschien zijn we te veel gefocust op de details’, merkte professor Rizzolli op. ‘Wat is ons overkoepelend plan’ in de context van gezinswaarden in de samenleving?

Aan het eind van de conferentie verwees Francesco Di Lillo, bestuurder van het kantoor voor EU- en internationale aangelegenheden, naar Het gezin: een proclamatie aan de wereld, en nodigde hij ‘burgers en overheidsdienaren met verantwoordelijkheidsbesef overal ter wereld’ uit ‘om maatregelen te bevorderen die erop gericht zijn het gezin als fundamentele eenheid van de maatschappij te handhaven en te versterken.’

Na de conferentie kwamen de gasten bijeen voor het diner, een avondprogramma en de uitreiking van de Europese Onderscheiding Gezinswaarden 2025, met onder meer een muzikaal optreden van Aaron McInnis (tenor) en Marie Datcharry (piano).

Merete Riisager, voormalig Deens minister van Kinderen en Onderwijs mocht de prijs dit jaar in ontvangst nemen. Riisager zet zich al jaren in voor ouderlijke rechten en onderwijsvrijheid, en haar invloed strekt zich uit over nationale en Europese platforms. Haar werk is medebepalend geweest voor wetgeving, publieke debatten en intellectuele discussie.

In haar dankwoord vertelde Riisager het verhaal van haar grootouders, die zowel een thuis als een bedrijf opbouwden in het naoorlogse Denemarken. Ze sprak over een gezinscultuur die geworteld is in dienstbaarheid, nederigheid en vreugde. ‘Ze leerden ons dat het leven je een aangename of moeilijke start kan geven, maar het is je eigen verantwoordelijkheid wat je ervan maakt’, zei ze. ‘We zijn niet ter wereld gekomen om de staat of een baas op het werk te plezieren. We zijn hier om het leven zelf te eren en onze rol daarin zo goed mogelijk te vervullen.’

Hoewel ze verrast was om erkend te worden, zei Riisager dat de onderscheiding iets over haar werk bevestigt: ‘Ik heb mezelf nooit gezien als iemand die vecht voor het gezin, maar als ik terugkijk, kan ik zien dat dat precies is wat ik heb gedaan.’

Aan het einde van de avond spraken de gasten hun waardering uit voor de gelegenheid om na te denken, contacten te leggen en zich opnieuw in te zetten voor de gedeelde verantwoordelijkheid om gezinnen te versterken. De conferentie en de onderscheiding bevestigden een duidelijk thema uit de proclamatie over het gezin: dat het gezin centraal staat in het plan van de Schepper voor de eeuwige bestemming van zijn kinderen.