Jongvolwassenen dienen en helpen op Bulgaarse school voor kansarme kinderen

Van 26 juli tot 2 augustus 2025 kwamen vijftig jongvolwassenen uit heel Europa bij Veliko Tarnovo (Bulgarije) bijeen om dienstbetoon te doen op een school voor kansarme kinderen. De conferentie, die werd georganiseerd door De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, duurde een week, en was het begin van een renovatie- en tuinaanlegproject in vier fasen aan de Dimitar Ekimov-kunstacademie in het nabijgelegen dorpje Rusalya.

De deelnemers kwamen onder andere uit Oostenrijk, Roemenië, Tsjechië, Duitsland, Italië, Spanje, Zwitserland, Roemenië, Engeland en Frankrijk.

De conferentie ging officieel van start op zondag 27 juli, met een eredienst, een presentatie verzorgd door de school, en een kennismakingsavond. Het evenement werd geleid door ouderling en zuster Bailey, een zendingsechtpaar van de kerk, met de steun van jongvolwassen leiders en andere zendingsechtparen. Drie Bulgaarse jongvolwassenen uit Sofia namen ook deel, wat onmiddellijk een plaatselijke band schiep.

Elke weekdag werkten de deelnemers van 9 uur ’s ochtends tot 5 uur ’s middags, waarbij ze onkruid, struiken, verwilderde bomen en stenen verwijderden. Zo maakten ze het overwoekerde terrein klaar als speelplek voor de schoolkinderen. De lunchpauzes en interacties met de kinderen zorgden voor een aangename afwisseling.

Na een halve dag werken werd de vrijdag afgesloten met een uitbundige viering. De vrijwilligers en leerlingen dansten op muziek uit de hele wereld, met als hoogtepunt een harmonieuze, vreugdevolle uitvoering van traditionele Bulgaarse volksliederen. Er heerste een sfeer van eenheid en vreugde.

Voor veel deelnemers was het niet alleen een lichamelijke inspanning, maar ook een intens zinvolle ervaring. Aleksandar Stoyanov uit Sofia zegt: ‘Ik heb nog nooit zoveel voldoening in mijn werk gehad als bij het dienen van deze mensen.’ Kenya, een Peruaanse jongvolwassene die nu in Spanje woont, zegt het met eenvoudige woorden: ‘Heel goed’, en ze laat daarbij een stralende glimlach zien. Eimer Allott uit Engeland zegt: ‘Er waren een paar toespraken tijdens devotionals […] over Jezus die in de eerste plaats mensen diende. Dat we de Geest van God hier voelen, betekent dat mensen vriendelijker voor elkaar zijn.’

Animari Dimitrova, de eigenares van de school, bedankte de groep hartelijk: ‘Wij danken jullie van ganser harte. We zijn erg goede vrienden geworden, en we houden van jullie.’ Haar woorden weerspiegelden de hechte banden die in de loop van de week waren gesmeed.

De kinderen en vrijwilligers lachten, dansten en omhelsden elkaar tijdens de laatste middag die ze samen doorbrachten. Het was een emotioneel afscheid, een uiting van de wederzijdse liefde en het respect die door het dienstbetoon waren gegroeid.

Loco-burgemeester Georgi Nedev, die het project vanaf het begin steunde, kwam meerdere keren een kijkje nemen. Nadat hij op donderdagavond een presentatie met toespraken en getuigenissen had bijgewoond, zei hij dat hij ‘een warm gevoel kreeg en kon voelen dat er liefde heerste’.

Het hoofd van de kerk in Bulgarije, districtspresident Nikolai Danev, gaf een toespraak over het belang van dienstbetoon, waarbij hij het gebod van Christus aanhaalde dat we ‘God en onze naaste moeten liefhebben’. Theon Grigorov, de plaatselijke projectmanager, gaf toe dat hij aanvankelijk afgeschrikt was door de omvang van het werk, maar zei: ‘Het werd gemakkelijker gemaakt doordat de mensen [op de conferentie] zo bereid waren om te helpen.’

Christian Ottiker, manager van de afdeling Welzijns- en zelfredzaamheidsdiensten in het gebied Europa-Midden, beklemtoonde de visie van de kerk om gemeenschappen op te bouwen door zich op die ene te richten.

Zuster Sharon Eubank, manager Humanitaire diensten van de kerk, herinnert leden er vaak aan om ‘goed te zijn voor je medemensen en ze de hand te reiken’. Deze conferentie belichaamde dat ideaal, en bewees dat als gelovige mensen samenkomen om te dienen, levens en gemeenschappen veranderen.