Ontvang de Geest van de Heer

Ouderling Boyd K. Packer
van het Quorum der Twaalf Apostelen (...) Ik wil iets vertellen over de Geest en hoe we ons kunnen voorbereiden op het ontvangen van die Geest. We leren geestelijke zaken niet op precies dezelfde manier als andere zaken. Toch kunnen we methodes zoals lezen, luisteren en overpeinzen er wél voor gebruiken. Ik heb ondervonden dat het een bijzondere houding vergt om geestelijke zaken zowel te onderwijzen als te leren. U zult merken dat een aantal dingen die u weet, of nog te weten zult komen, moeilijk aan anderen uit te leggen zijn. Ik wil u vertellen wat ik meemaakte vóór ik algemeen autoriteit was, iets wat mij zeer heeft getroffen. Ik zat eens in een vliegtuig naast iemand die er openlijk voor uitkwam atheïst te zijn. Hij ging dermate prat op zijn ongeloof dat ik hem mijn getuigenis gaf. ‘U hebt ongelijk,’ zei ik, ‘er is een God en ik weet dat Hij leeft! De Geest trekt onze aandacht niet door stemverheffing of door ons met ruwe hand door elkaar te schudden. Nee, Hij fluistert. Zijn stemgeluid klinkt heel zacht voor ons.' 'Dat weet u niet,' luidde zijn tegenwerping. 'Niemand weet dat. U kunt het niet weten!' Toen ik niet wilde toegeven, stelde de atheïst, die advocaat was, de belangrijkste vraag met betrekking tot een getuigenis. 'Nou goed,' zei hij op spottende toon, 'u zegt het te weten. Vertel me maar eens hoe u het weet.' Ik voelde dat ik er misschien niet verstandig aan had gedaan om tot hem te getuigen en ik wist me even geen raad. Toen ging er een lampje bij me branden en ik zei tegen de atheïst: 'Weet u hoe zout smaakt?'
'Ja, natuurlijk,' zei hij.
'Wanneer hebt u voor het laatst zout geproefd?'
'Zojuist, bij het eten.'
'Ja, maar u dénkt alleen maar te weten hoe zout smaakt,' zei ik.
'Welnee,' hield hij vol, 'als ik iets weet, dan is het wel hoe zout smaakt.'
'Als ik u een kopje zout en een kopje suiker gaf en u liet proeven, zou u dan het zout kunnen onderscheiden van de suiker?'
'Nu begint u kinderachtig te doen,' was zijn antwoord. 'Vanzelfsprekend ken ik het verschil tussen die twee. Ik ken de smaak van zout. Ik proef het iedere dag en ik ken de smaak zo goed als wat dan ook.'
' Goed dan,' zei ik, 'aangenomen dat ik nog nooit zout heb geproefd, wilt u me dan eens uitleggen hoe het precies smaakt?'
Na enig nadenken deed hij een poging met. 'Tja, nou ja, het is niet zoet en niet zuur.'
'Daarmee hebt u me verteld wat het niet is, maar nog niet wat het wél is.' Na diverse pogingen moest hij het, uiteraard, opgeven. Hij was niet in staat om louter met woorden een zo alledaagse ervaring als de smaak van zout duidelijk te maken. Toen gaf ik hem weer mijn getuigenis en zei: 'Ik weet dat er een God is. U maakte dat getuigenis belachelijk en zei dat als ik dat echt wist, ik u precies zou kunnen vertellen hoe ik dat wist. Beste vriend, geestelijk gesproken heb ik zout geproefd. Ik ben net zo min in staat u met woorden duidelijk te maken hoe ik aan die kennis kom als u in staat bent mij te vertellen hoe zout smaakt. Maar ik herhaal: er is een God! En Hij leeft! En omdat u dat niet weet, hoeft u niet te proberen mij te vertellen dat ik het ook niet weet, want ik weet het wel degelijk!' Sindsdien heb ik er nooit meer last van gehad, en heb ik mij nooit meer geschaamd dat ik niet in staat ben met louter woorden alles uit te leggen wat ik geestelijk weet. De apostel Paulus heeft het zo gezegd: 'Hiervan spreken wij dan ook met woorden, die niet door menselijke wijsheid, maar door de Geest geleerd zijn, zodat wij het geestelijke met het geestelijke vergelijken. Doch een ongeestelijk mens aanvaardt niet hetgeen van de Geest Gods is, want het is hem dwaasheid en hij kan het niet verstaan, omdat het slechts geestelijk te beoordelen is.' (1 Kor. 2:13-14.) Geestelijke kennis kan niet met woorden alleen worden uitgedrukt. Wij kunnen anderen echter wél met woorden aantonen hoe zij zich erop kunnen voorbereiden de Geest te ontvangen. De Geest zelf zal daarbij helpen: '(...) want wanneer een mens door de macht van de Heilige Geest spreekt, voert de macht van de Heilige Geest het tot het hart der mensenkinderen' (Boek van Mormon; 2 Nephi 33:1). Wanneer we geestelijke kennis ontvangen, kunnen we tegen onszelf zeggen: dát is het! Dat is wat er bedoeld wordt met die woorden in de openbaring! Wij hebben geen woorden (zelfs de Schriften niet) voor een volmaakte beschrijving van de Geest. In de Schriften wordt over het algemeen het woord stem gebruikt, wat de betekenis niet helemaal dekt. Die subtiele, verfijnde geestelijke mededelingen zijn niet met onze ogen te zien, noch met onze oren te horen. En hoewel het als een stem wordt beschreven, is het een stem die eerder te voelen dan te horen is. Toen ik dat eenmaal begrepen had, kreeg een bepaald vers uit het Boek van Mormon zeer veel betekenis voor mij en werd mijn getuigenis van het boek oneindig veel groter. Het ging over Laman en Lemuël, die tegen Nephi in opstand kwamen. Nephi vermaande hen en zei: 'Gij hebt een engel gezien en hij heeft tot u gesproken; ja, van tijd tot tijd hebt gij zijn stem gehoord; en Hij heeft met de stem van een zachte stilte tot u gesproken, maar gij waart gevoelloos geworden, zodat gij zijn woorden niet hebt kunnen voelen' (Boek van Mormon, 1 Nephi 17:45). [...] De stem van de Geest wordt in de Schriften beschreven als zijnde luid noch scherp. Het is geen donderend geluid [...], maar een zoete, volmaakt zachte stem, als het ware een fluistering, en zij kan doordringen tot diep in [onze] ziel en kan ons hart doen branden [...]. Bedenk dat Elia merkte dat de stem van de Heer niet in de wind was, noch in de aardbeving, noch in het vuur, maar in 'het suizen van een zachte koelte' (1 Kon. 19:12; in de King Jamesvertaling van de Bijbel is sprake van 'een stille, zachte stem' - vert.). De Geest trekt onze aandacht niet door stemverheffing [...]. Nee, Hij fluistert. Zijn stem raakt ons zo zachtjes aan dat als we met andere dingen bezig zijn, wij zijn aanraking misschien niet zullen voelen. Een enkele keer zal die stem net genoeg druk uitoefenen dat wij er acht op slaan. Doorgaans echter zal de Geest, wanneer wij geen aandacht schenken aan dat subtiele gevoel, zich terugtrekken en wachten totdat wij Hem zoeken en bereid zijn te luisteren. lk heb ondervonden dat sterke, indrukwekkende geestelijke ervaringen niet vaak ons deel zijn. En wanneer wij ze wél hebben, zijn ze gewoonlijk bedoeld om ons te stichten, instrueren of terecht te wijzen. Tenzij wij door bevoegd gezag daartoe zijn geroepen, worden wij er niet door gerechtigd om anderen raad te geven of terecht te wijzen. lk ben ook tot de overtuiging gekomen dat het niet verstandig is om steeds te spreken over buitengewone geestelijke ervaringen. Men moet deze dingen voor zich houden en er alleen over spreken wanneer de Geest ons daartoe aanzet, zodat anderen erdoor gezegend kunnen worden. [...] Mijns inziens moeten we deze zaken in ons hart bewaren en overwegen, zoals volgens Lucas ook Maria deed met de goddelijke gebeurtenissen waarmee de geboorte van Jezus omgeven werd (zie Luc. 2:19). We moeten nóg iets leren: een getuigenis wordt iemand niet plotseling opgedrongen - een getuigenis groeit. Wij worden qua getuigenis op dezelfde manier groot als ons lichaam dat doet; we merken er nauwelijks iets van. Het is niet verstandig om onmiddellijke antwoorden of zegeningen te verlangen. We kunnen geestelijke zaken niet forceren. [...] Wij kunnen een klimaat scheppen dat de groei bevordert, we kunnen voeden en beschermen; maar we kunnen niet dwingen: we moeten de groei afwachten. Wees niet ongeduldig bij het verwerven van grote geestelijke kennis. Laat die groeien en vooruitgaan. [...] De Geest zal, wanneer wij geen aandacht schenken aan zijn subtiele ingevingen, zich terugtrekken en wachten totdat wij Hem zoeken en bereid zijn te luisteren. Van ons wordt verwacht dat wij het licht en de kennis die wij reeds bezitten, gebruiken voor het uitzetten van een vaste koers in ons leven. Wij behoren geen openbaring nodig te hebben om ons erop te wijzen dat we onze plicht moeten doen, want dat is ons in de Schriften al verteld en evenmin behoren we openbaring te verwachten ter vervanging van de geestelijke of aardse kennis die wij reeds ontvangen hebben - maar alleen om die uit te breiden. Wij moeten ons leven inrichten op een gewone, alledaagse manier, waarbij wij ons houden aan de routine, regels en reglementen die het leven beheersen. Regels en reglementen en geboden vormen een waardevolle bescherming. Mochten we geopenbaarde instructie nodig hebben om ons van koers te doen veranderen, dan zal die tot ons komen wanneer wij op dat punt van ons leven zijn aangeland. [...] U hoeft niet te weifelen of zich te schamen omdat u niet alles weet. [...] Wees altijd op uw hoede, opdat u niet misleid wordt door inspiratie uit een verkeerde bron. [...]. Wees voorzichtig, laat u niet misleiden [...]. Het geestelijke en het emotionele deel van ons zijn zo nauw met elkaar verbonden dat het mogelijk is een emotionele opwelling aan te zien voor iets geestelijks. We komen wel eens mensen tegen die, naar hun mening, geestelijke influisteringen van God ontvangen, terwijl ze voortkomen uit hun emoties of zelfs van de tegenstander afkomstig zijn. [...]. Ik weet door ervaringen die te heilig zijn om over te spreken dat God leeft, dat Jezus de Christus is, dat de gave van de Heilige Geest die ons verleend is bij onze bevestiging een hemelse gave is. Het Boek van Mormon is waar! Dit is de Kerk van de Heer! Jezus is de Christus! Wij worden gepresideerd door een profeet van God! De tijd van wonderen is niet voorbij, noch hebben zijn engelen opgehouden aan de mens te verschijnen en hem te dienen! De kerk beschikt over de geestelijke gaven. En één van die geestelijke gaven is de gave van de Heilige Geest! (Uit 'De lamp des Heren', artikel naar een toespraak, gehouden tijdens een bijeenkomst voor nieuwe zendingspresidenten. Zie De Ster van december 1988 voor het volledige artikel.)