Persbericht

Zuivere godsdienst in Haïti

We hebben dit eerder gezien: als er levens overhoop zijn gegooid door een ramp, komt het beste in de mensen tot uiting als velen persoonlijk gemak, agenda’s en belangen opzij zetten om onbaatzuchtig deel te nemen aan wat in de Bijbel zuivere godsdienst wordt genoemd: ‘omzien naar wezen en weduwen in hun druk (...).’ Mijn eigen kerk werd overstroomd door duizenden aanbiedingen van hulp — en wij zijn slechts een van de vele organisaties. ‘Ik ben daar op zending geweest en spreek Creools. Hoe kan ik helpen?’ Of: ‘Ik ben arts en kan meteen weg als u een stoel voor me hebt in een vliegtuig.’ Terwijl andere hulporganisaties en overheden de vele reacties nog in kaart aan het brengen waren, mobiliseerde De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen de humanitaire hulpbronnen onmiddellijk toen het nieuws de hoofdzetel van de kerk in Salt Lake City bereikte. Soms werkten we met niet-overheidsinstellingen of andere kerken of liefdadigheidsinstellingen samen, soms traden we zelfstandig op en regelden we hulpacties via onze noodhulpmagazijnen in de Dominicaanse Republiek, of via Miami of Denver, of op elke andere manier die werkte. Er wordt nog steeds met zendingen noodhulp in onmiddellijke behoeften voorzien, terwijl de behoeften voor de lange termijn worden vastgesteld. We weten allemaal dat de herbouw jaren zal duren. Maar iets trof mij toen de hulpacties in omvang toenamen. Hoewel de allereerste behoefte redding en medische hulp was, gevolgd door voedsel, water en tenten, was wat de Haïtianen daarnaast nodig hadden verlichting van het gevoel van hopeloosheid om de klap te boven te kunnen komen. Deze verklaring van mijn eigen kerkleiders sloeg de spijker op de kop: ‘Geld is niet de enige behoefte in Haïti. Men is bang, verward en volkomen onzeker over de toekomst. Naast alles wat mensen kunnen doen om te helpen met voedsel, water en onderdak, is er ook een rustgevende invloed nodig op dat benauwde volk. Wij nodigen iedereen uit God te bidden om een geest van rust en vrede onder het volk.’ Ik was niet in Haïti. Ik zat comfortabel aan mijn bureau in Salt Lake City en moest het doen met de beelden op een tv of een computerscherm om de afschuwelijke taferelen over te brengen waar onze Caribische naasten zo onder leden. Door die uitspraak kon ik me beter indenken hoe het moest zijn om een vijftienjarig Haïtiaans meisje te zijn dat wakker wordt op een veldbed in een veldhospitaal, met als laatste herinnering een huis dat instort op haar familieleden. Ik dacht aan de ontsteltenis die iemand overvalt als blijkt dat hij of zij een lichaamsdeel zal moeten missen. Zelfs de vriendelijke gezichten en de indringende zorg van artsen — vreemdelingen die vreemde talen spreken — zal dat niet kunnen compenseren. Noch konden zij de pijn verlichten van de kinderen van wie de ouders bij deze ramp zijn gekomen. Na al wat wij kunnen doen om stoffelijke hulp te verlenen, leek het juist en gepast om onze hemelse Vader te vragen gemoedsrust en geruststelling te verlenen die alleen de hulpacties niet kunnen verschaffen. Sommigen vragen zich af waarom God deze ramp liet gebeuren. Ik niet. Tektonische verschuivingen of seismische krachten hebben deze beving veroorzaakt, niet God. Ik geloof dat het sterfelijk leven onvermijdelijk onvoorziene rampen voor hele volken en voor individuele mensen omvat. Ik geloof dat mensen in zulke omstandigheden geneigd zijn elkaar te helpen en dat het beste in de mensheid tot uiting komt in hoe we elkaars noden lenigen. De gezamenlijke hulpacties voor Haïti lopen zeer uiteen. Sommige zijn van godsdienstige organisaties, andere niet. De afgelopen twee weken heeft mijn kerk samengewerkt met de Verenigde Naties, CARE, Food for the Poor, International Relief and Development, het Amerikaanse Rode Kruis, Islamic Relief, Helping Hands for Haiti en Airline Ambassadors. Ondanks onze vele verschillen wil ieder die achter die acties zit het beste voor het volk van Haïti. Er is geen andere motivatie dan liefde voor en zorg om hun Haïtiaanse broeders en zusters. Dat is zuivere godsdienst in zijn eenvoudigste en belangrijkste vorm.

Stijlgidsnotitie:Als u De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen in een artikel noemt, gebruik dan bij de eerste vermelding alstublieft de volledig naam van de kerk. Voor meer informatie over het gebruik van de naam van de kerk, zie onze onlineStijlgids.