De jongevrouwenorganisatie krijgt vijf bestuursleden die buiten de Amerikaanse staat Utah wonen, onder wie vier buiten de Verenigde Staten. Dit is de eerste hulporganisatie die haar leiderschap buiten de VS uitbreidt. Bovendien zullen de drie organisaties hun instructiebijeenkomsten voor leidinggevenden, die voorheen alleen op de hoofdzetel van de kerk gehouden werden, nu online beschikbaar stellen voor mormoonse vrouwenleidsters over de hele wereld.
De presidentes van de hulporganisaties van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen zijn (van links naar rechts) zuster Rosemary M. Wixom, algemeen jeugdwerkpresidente; zuster Bonnie L. Oscarson, algemeen jongevrouwenpresidente; en zuster Linda K. Burton, algemeen ZHV-presidente. © 2014 Intellectual Reserve, Inc. Alle rechten voorbehouden.
In een interview in het ZHV-gebouw op Temple Square (Salt Lake City, Utah) gaven zusters Linda K. Burton, algemeen ZHV-presidente, Bonnie L. Oscarson, algemeen jongevrouwenpresidente, en Rosemary M. Wixom, algemeen jeugdwerkpresidente, ook tekst en uitleg over de aanstaande halfjaarlijkse algemene vrouwenbijeenkomst van 29 maart 2014. In plaats van twee afzonderlijke jaarlijkse bijeenkomsten voor vrouwen en jongevrouwen te organiseren, heeft de kerk in november 2013 besloten om een gecombineerde halfjaarlijkse bijeenkomst te houden en er tevens meisjes vanaf acht jaar bij te betrekken.
‘In onze vergaderingen kwamen we tot de conclusie dat het voor meisjes begint als ze op hun achtste verjaardag het doopverbond aangaan’, aldus zuster Wixom over de telefoon vanuit Texas (VS). De vrouwenleidsters zeggen dat deze veranderingen de vrouwen en meisjes in de kerk meer groeimogelijkheden zullen geven. ‘Kinderen zijn nu sneller dan ooit tevoren volwassen en ze hebben vitaliteit en openheid’, zegt zuster Wixom.
‘De voorbije week zijn we begonnen met het roepen van een [nieuw] algemeen bestuur’, aldus zuster Oscarson, die in de algemene aprilconferentie van 2013 gesteund werd als algemeen presidente van de jongevrouwenorganisatie. Ze vertelt dat de bestuursleden in het bijzijn van ouderlingen Jeffrey R. Holland en D. Todd Christofferson van het Quorum der Twaalf Apostelen via een telefonische conferentie geroepen werden. Zuster Oscarson verduidelijkt dat het algemeen bestuur bestaat uit vier bestuursleden uit Utah en vijf vrouwen die buiten Utah wonen en ‘onze ogen en oren in verschillende delen van de wereld’ zullen zijn, namelijk in Afrika, Brazilië, Japan, Peru en New York City (VS). ‘We hebben er lang aan gewerkt voor we precies wisten hoe we het wilden organiseren.’
‘Nu hebben we de technologie waarmee we makkelijk met zusters aan de andere kant van de wereld kunnen communiceren’, voegt zuster Oscarson eraan toe. Ze vertelt dat het voor het algemeen jongevrouwenbestuur makkelijker is om met elkaar te overleggen omdat telefonische conferenties, mobiele telefoons en e-mail wereldwijd meer beschikbaar zijn. ‘Dit is geen kerk uit Utah of zelfs geen Amerikaanse kerk meer’, benadrukt ze. ‘De leden van de kerk worden hierdoor een wereldwijde familie. Het stelt ons in staat om in behoeften van leden over de hele wereld te voorzien, en ik denk dat de boodschap die we hiermee uitdragen heel belangrijk is.’
‘We zijn enthousiast voor hen en willen graag van hen leren’, zegt zuster Burton die gelooft dat goddelijke leiding hen motiveert om de boodschap van het evangelie van Jezus Christus uit te dragen. Samen met zuster Wixom zal zij de werking van het algemeen jongevrouwenbestuur gadeslaan om te bepalen of internationale bestuursleden ook voor hun organisaties nuttig kunnen zijn. ‘Het is belangrijk om te weten dat we, vóór we deze verandering doorvoerden, met hen hebben overlegd en naar hun raad geluisterd hebben, omdat we wisten dat het in de toekomst ook voor hen een optie zou kunnen zijn’, aldus zuster Oscarson.
De presidentes van de drie hulporganisaties kijken er ook naar uit om wereldwijd informatie uit te wisselen met bestuursleden via het nieuwe online instructieprogramma dat in verschillende talen voor vrouwenleidsters beschikbaar is en de jaarlijkste instructiebijeenkomst in Salt lake City vervangt. ‘Iedereen zal er op hetzelfde moment gebruik van kunnen maken, en dat is uniek’, aldus zuster Wixom. ‘We hebben de voorbije jaren geprobeerd om onze instructie zo voor te bereiden dat ze gepubliceerd kan worden, en nu lijkt het juiste moment aangebroken om deze online instructie beschikbaar te stellen voor de ZHV, de jongevrouwen en het jeugdwerk. Andere organisaties zullen volgen.’
Zuster Burton zegt dat de instructie na de algemene conferentie plaats zal vinden. ‘We hebben dan de prioriteiten en woorden van onze profeten, die we in onze instructie zullen verwerken en die ons over de hele wereld dichter bij elkaar zullen brengen’, zegt ze. ‘De instructie zal online geplaatst worden in de vorm van filmpjes die voor alle leden van de kerk beschikbaar zullen zijn’, verduidelijkt zuster Oscarson. ‘Het vertegenwoordigt die wereldwijde behoefte […] en hopelijk kunnen we ermee inspelen op de informatie die we van onze bestuursleden krijgen. We zetten de filmpjes online, waardoor iedereen over de hele wereld ze kan gebruiken.’
De leidsters van de hulporganisaties vertellen hoe enthousiast ze zijn over de halfjaarlijkse algemene vrouwenbijeenkomst. ‘Het gaat niet om wat we krijgen, maar om wat we kunnen geven, en die meisjes zijn in staat om te geven en ook om openbaring te ontvangen door deel te nemen aan deze bijeenkomst’, aldus zuster Wixom. ‘Elk stadium van het leven is zo belangrijk’, zegt zuster Burton. ‘We dienen alle stadia samen te brengen, zodat we elkaar kunnen sterken en van elkaars unieke perspectief op het levenspad kunnen leren.’
‘Voor mij is een van de belangrijke troeven van deze bijeenkomst dat jonge vrouwen van alle leeftijden, of ze nu 8 of 88 jaar zijn, inzien hoeveel ze betekenen voor elkaars onderwijs’, zegt zuster Oscarson. ‘In deze samenleving waarin men gelijkheid op alle vlakken voorstaat, moeten we volgens mij blijven benadrukken dat vrouwen, en vooral jongevrouwen die hun plaats in de samenleving zoeken, unieke vaardigheden hebben en dat ze een unieke rol spelen in de samenleving.’