Alex Haley, schrijver van de bekende roman Roots, heeft gezegd:
'Diep van binnen hongeren we allemaal naar kennis van ons erfgoed — we willen weten wie we zijn en waar we vandaan komen.’
Die honger verspreidt zich nu over de hele wereld. Mensen ontdekken dat ze de verhalen van hun voorouders moeten kennen om beter te begrijpen wie ze zelf zijn. De leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen willen hun generaties met elkaar verbinden door hun familiegeschiedenis te onderzoeken, levensgeschiedenissen te verzamelen, familieverhalen op te tekenen en vraaggesprekken met bejaarde familieleden over hun levenservaringen op te nemen voor hun nageslacht.
Mormonen geloven dat het gezin door God is ingesteld. Ze geloven ook dat het gezin de basiseenheid van de samenleving is en centraal staat in Gods eeuwige plan voor zijn kinderen. Dit geloof beweegt oudere leden van de kerk ertoe om de belangrijke, levensveranderende gebeurtenissen in hun leven aan hun kinderen en kleinkinderen te vertellen, die een sterkere band met hun familie krijgen als ze naar deze ervaringen luisteren en ze bewaren. Door te leren hoe hun voorouders sterk bleven in tijden van tegenslag, wapenen kinderen en kleinkinderen zich tegen de moeilijkheden in hun eigen leven.
Ouderling John H. Groberg, voormalig kerkleider, heeft in 1980 in een wereldwijde conferentie voor kerkleden gezegd: ‘Als we nadenken over wat onze voorouders meegemaakt hebben zodat wij hier kunnen zijn, als we een idee krijgen van hun geloof en moed en hun liefde voor ons voelen en onze liefde voor hen, beseffen we wat écht belangrijk is. We beseffen dat we onze zogenaamde problemen alleen maar zien als ons oog niet op ons eeuwige doel gericht is.’
Heiligen der laatste dagen hebben nóg een reden om met hun familiegeschiedenis bezig te zijn: ze geloven dat families ook na dit leven samen kunnen blijven. Ze traceren namen en andere gegevens zodat ze in mormoonse tempels heilige ceremonies en rites voor hun voorouders kunnen verrichten. Ze oefenen geloof dat ze als familie voor eeuwig verbonden zullen blijven.
Wereldwijd houden mormoonse jongeren zich steeds meer bezig met het opsporen van levensgeschiedenissen en verhalen van hun familieleden.
Ouderling David A. Bednar, lid van het Quorum der Twaalf Apostelen, een van de hoogste bestuursorganen van de kerk, heeft gezegd: ‘Het is geen toeval dat FamilySearch en andere hulpmiddelen zijn ontstaan in een tijd waarin jonge mensen zo vertrouwd zijn met allerlei informatie- en communicatietechnologieën.’
De functies Family Tree en Memories die FamilySearch onlangs lanceerde, behoren tot die hulpmiddelen. De nieuwe functie Memories stelt de gebruiker op een eenvoudige manier in staat familiefoto’s te uploaden en beheren, en lievelingsverhalen over voorouders te vertellen. Aan de hand van foto’s zijn gezichten te identificeren en dan kunnen er verbanden gelegd worden met de respectievelijke profielen van die voorouders in de familiestamboom van de gebruiker, waardoor ze voor toekomstige generaties bewaard blijven. Foto’s en verhalen zijn ook moeiteloos te publiceren op Facebook, Twitter, Google+ en Pinterest, en door te sturen via e-mail.
Een edel erfgoed
Voor Franca Oostveen-Vernes is het opsporen van gegevens van overleden familieleden een passie. Op 12-jarige leeftijd bezocht zij met haar vader de archieven ten behoeve van hun familiegeschiedenis. "Als we een naam vonden op een hele dag, dan waren we al blij", vermeldt Franca, "Tegenwoordig vind je hele gezinnen dankzij het internet. Genealogie is leuk. De lijn aan mijn moeder's kant blijkt al meer dan 1000 jaar terug te gaan. Het blijkt een van de oudste namen van Dordrecht te zijn".
Franca en haar gezin maken dankbaar gebruik van FamilySearch. "Het zijn de unieke foto's en de verhalen waardoor genealogie pas echt tot leven komt.", zegt Franca, "Zo heb ik enige tijd geleden een 5-generatie-bord gemaakt voor mijn kinderen. De kinderen vonden overeenkomsten, zoals de licht blauwe ogen aan de zijde van mijn man's en de hoge jukbeenderen van mijn kant. Als men aan genealogie denkt, denkt men vaak aan het uitzoeken of je al dan niet van adel bent. Ik heb mijn kinderen verteld dat het niet perse van belang is te weten of je van adel bent - wat belangrijk is dat je weet dat je uit edele voorouders geboren bent. Zij zijn het edele erfgoed dat ik hen mee wil geven. Het kennen van hun namen, hun gezichten en hun verhalen maakt dat ze trots kunnen zijn op hun afkomst. Dat is wat ik echt belangrijk vind".
Opvallend is de trouwfoto van de grootouders van haar man Jan. Op de achtergrond staat het huis 'Nooit Gedacht'. Het huis in Zeist waar vier generaties zijn groot gebracht. Elk familielid heeft zijn eigen herinneringen aan het huis. Een klein huis voor een gezin met zes kinderen, waar plaats was voor kippen, konijnen en een pony. Letterlijk een erfgoed, een edel erfgoed. De geschiedenis van elk van de gezinsleden is verbonden aan dit huis. "Het is goed om je eigen geschiedenis op te schrijven, zodat de volgende generatie kan weten hoe het is geweest. Niet dat ik elke dag schrijf, hoor!", lacht Franca, "Ik schrijf met regelmaat mijn gedachten op in een boekje. Ik had graag mijn voorgeslacht beter willen leren kennen, maar zoveel is niet te vinden in de archieven. Je moet het hebben van overdracht. Die kans wil ik mijn nageslacht niet ontnemen door wat gedachten op papier te zetten".
Franca kent een 'drive' om door te gaan. "Je kunt niet meer stoppen als je eenmaal begonnen bent. Soms denk je dat je klaar bent met het zoeken van namen van een gezin, om later nog drie namen te vinden van kleine babies, die vroeg zijn overleden. Dat zijn dingen die me raken." Veel mensen die zich bezig houden met familiegeschiedenis zullen dit herkennen. Eenmaal geraakt door de geest van genealogie worden generaties met elkaar verbonden.