De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is op 6 april 1830 in Fayette (New York, VS) opgericht. Naarmate de kerk groeide, verzamelden de nieuwe leden zich in Ohio en Missouri. Terwijl de heiligen der laatste dagen in Kirtland (Ohio) vervolgd werden, werden de heiligen in Missouri herhaaldelijk door boze bendes van plaats tot plaats verdreven. Nadat de leden van de kerk in 1839 uit Missouri waren verdreven, verzamelden ze zich in Illinois en bouwden ze een bloeiende gemeenschap in een moerasachtig gebied bij de Mississippi. Maar binnen zeven jaar werden ze weer verdreven. Onder leiding van Brigham Young vluchtten deze pioniers ruim tweeduizend kilometer naar de Salt Lake Valley in het westen.
- De eerste tempel die door De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen werd gebouwd, was in Kirtland (Ohio). Ongeacht de geschatte kosten van 40 duizend Amerikaanse dollar — wat in de huidige economie zo’n 750 duizend dollar zou zijn — waren de leden gemotiveerd om een tempel te bouwen. Vaak werkten mannen de hele dag aan de bouw van de tempel en bleven ze ’s nachts op om het gebouw te bewaken. Toen het in 1836 bijna klaar was, werd er geschonken glas en aardewerk in het pleisterwerk vermalen om de tempel een glimmend aanzien te geven.
- In opdracht van Joseph Smith gingen zeven zendelingen naar Liverpool (Engeland) en organiseerden in 1837 de Britse Zending. Na negen maanden prediken in kerken, gehuurde zalen en langs de deuren, waren er bijna tweeduizend bekeerlingen. Toen achthonderd leden in 1863 bij elkaar kwamen om op de Amazon naar Amerika te varen, kwam de Britse auteur Charles Dickens aan boord om te kijken. Toen hij hun ordelijkheid en organisatie zag, observeerde hij dat de mormoonse bekeerlingen ‘het neusje van de zalm’ waren.
- In 1838 vaardigde gouverneur Lilburn W. Boggs van Missouri een schandelijk ‘uitroeiingsbevel’ uit. Het bevel was het gevolg van overdreven verhalen over incidenten tussen heiligen der laatste dagen en de andere bewoners van Missouri. Er stond in dat ‘de mormonen als vijanden beschouwd moeten worden, en moeten worden uitgeroeid of uit de staat verdreven, als dat voor het publieke welzijn noodzakelijk is.’ Hoewel het bevel sinds het midden van de negentiende eeuw niet meer uitgevoerd is, is het bevel pas in 1976 ingetrokken — 138 jaar later.
- Toen de leden van de kerk uit Ohio en Missouri verdreven waren, vestigden zij zich in Commerce (Illinois) — een moerasachtig gebied bij de Mississippi. De stad werd in oktober 1839 Nauvoo genoemd, naar een Hebreeuws woord dat prettig of prachtig betekent, of een rustige, prachtige plek. Steeds meer heiligen der laatste dagen vestigden zich in dit nieuwe oord, en het inwonersaantal liep op tot zo’n twaalfduizend. Nauvoo werd al snel een groot handelscentrum, bijna even groot als Chicago.
- Naarmate Nauvoo groeide, nam ook het verzet van de bendes toe. De heiligen der laatste dagen bouwden een tempel in Nauvoo, maar tegen de tijd dat die was ingewijd, werden ze alweer uit hun huizen verdreven. De tempel werd achtergelaten, ontheiligd door de bendes en in 1848 door brandstichting verwoest. Anderhalve eeuw later is de Nauvootempel herbouwd, met gebruik van de originele blauwdrukken, en in juni 2002 ingewijd door wijlen president Gordon B. Hinckley. Tussen februari en september 1846 werden de meeste leden van de kerk uit hun huizen in Nauvoo verdreven. De meesten van hen vluchtten een straat in die tegenwoordig de ‘Straat van tranen’ wordt genoemd. Tijdens een strenge vorstperiode bevroor de brede Mississippi waardoor enkele duizenden kerkleden de rivier te voet of in een huifkar konden oversteken. Enkele geschiedschrijvers noemen die vorstperiode een wonder, hoewel een van hen schimpte: ‘Het was een wonder waardoor enkele duizenden heiligen bijna bevroren.’