De BBC sprak van een ‘recordhoeveelheid regen in Duitsland en België’. Bondskanselier Angela Merkel merkte op dat de Duitse taal ontoereikend is om de verwoesting die ze had gezien te beschrijven. Duizenden vrijwilligers stroomden toe om mensen te helpen die door de rampzalige overstromingen in Europa waren getroffen. Ook zendelingen en leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen stroopten de mouwen op om modder op te ruimen en mensen te helpen.
‘Mensen waren zo vriendelijk, er was zoveel liefde en eensgezindheid. Angst maakte plaats voor moed, wanhoop voor hoop’, aldus ouderling Erich W. Kopischke, eerste raadgever in het gebiedspresidium Europa. ‘De kerk is enorm dankbaar voor allen die tijd en middelen hebben opgeofferd om mensen in nood te helpen. Als we onze zendelingen en leden zo schouder aan schouder met buren, vrienden en volslagen vreemden zien dienen, zwelt ons hart van nederigheid en vreugde’, voegde hij eraan toe.
Straten zijn weggevaagd, huizen zijn verwoest
‘In deze dramatische omstandigheden stuurde De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen zendelingen om te helpen’, aldus Manfred Gerlach, een van de plaatselijke leden verantwoordelijk voor het coördineren van de hulpacties. Jonge vrouwen en mannen van het zendingsgebied Frankfurt stelden hun normale onderwijstaken en geestelijke hulpverlening een tijdlang uit om in het rampgebied de handen ineen te slaan.
Zuster Maggie Mace uit Lynchburg in de Amerikaanse staat Virginia was zo’n jonge zendelinge. ‘Stel je dit eens voor: je arriveert met zeven andere zendelingen op het parkeerterrein van een fabriek. Je stapt uit en ziet honderden mensen met modderige overalls en rubberlaarzen’, zegt ze. ‘Je ziet dat de stad compleet is verwoest. Straten zijn weggevaagd, huizen zijn verwoest, en de modderige bezittingen van de bewoners liggen opgestapeld waar eens een straat was.’
Ouderling Jeffrey Hilton en zuster Karen Hilton, een gepensioneerd echtpaar dat vrijwilligerswerk doet in de afdeling Kerkcommunicatie in Frankfurt am Main, reisden naar Bad Neuenahr-Ahrweiler (Duitsland) om te helpen. ‘Een plaatselijk ijssalon was van de kaart geveegd toen niet één, maar twee auto’s door de kracht van het water tegen het gebouw werden gesmakt’, aldus ouderling Hilton.
Verenigd door het verlangen om anderen te helpen
Ouderling Hilton zegt tot slot: ‘De verenigende kracht achter de vrijwilligers was de universele taal van liefde en dienstbetoon. Het maakte niet uit waar ze vandaan kwamen of welk dialect ze spraken. Iedereen was daar met hetzelfde doel.’
Ouderling Knighton Cole Worthington, een jonge zendeling uit de Amerikaanse staat Utah, zegt dat hij ervan versteld stond dat mensen uit heel Duitsland kwamen helpen. Over zijn eigen ervaring als vrijwilliger zegt hij: ‘De voorbije week heb ik keer op keer gezien dat mensen met een nederig hart samenkomen als ze alles zijn kwijtgeraakt, en dat ze elkaar stap voor stap helpen.’
‘Reizende engelen’
Tot nu toe hebben zendelingen en leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen naar schatting meer dan 12.000 manuren besteed aan vrijwilligerswerk voor de slachtoffers van de overstromingen in Duitsland.
Doordat ze vaak gele hesjes met de opdruk ‘Helping Hands’ [Helpende Handen] dragen, zijn ze makkelijk te herkennen. Na een paar dagen werden de zendelingen door de plaatselijke bevolking van Bad Neuenahr-Ahrweiler ‘Engeln unterwegs’ (‘reizende engelen’) genoemd.
Vrijwilligers van de kerk werkten met plaatselijke coördinatoren samen om in de behoeften van personen, gezinnen en eenmansbedrijfjes te voorzien. ‘Plotseling stond ik in een restaurant modder en brokstukken weg te vegen, en haalde ik vuile spullen uit de overstroomde kelder’, zegt ouderling Jacob Reed. ‘Ik dacht eerst dat we een uur of drie, misschien vier, in een huis zouden werken tot het weer schoon was, een snelle hap eten, en dan verder gaan naar het volgende huis. Dat had ik helemaal verkeerd gedacht. Ik droeg de ene emmer na de andere door het huis naar de straat en kieperde hem daar om. Er kwam geen eind aan.’
Ouderling Kopischke hielp een dag mee in het rampgebied in Duitsland, samen met zijn vrouw Christiane, hun kinderen, zendelingen en leden van andere religieuze en andere organisaties. Ze maakten een katholiek kleuterschooltje schoon.
‘De sfeer was positief en opgewekt, ondanks het harde, uitputtende werk en de alomtegenwoordige verwoesting. De vrijwilligers waren opgewekt en klaagden niet over de omstandigheden. Ze leken het werk echt leuk te vinden’, zegt Christiane Kopischke.
Ook in Zwitserland werden slachtoffers van overstromingen door leden en zendelingen geholpen.
Heiligen der laatste dagen in Luxemburg schonken zakken met kleding aan de plaatselijke parochie van de Deense Volkskerk. De kerk nam ook contact op met leden in de getroffen gebieden, en regelde waterpompen, voedsel, steun en kinderopvang voor mensen die daar behoefte aan hadden.
Een week na de overstromingen kwamen zo’n tachtig kerkleden uit België en Nederland, en zendelingen van het zendingsgebied België/Nederland samen in een deelgemeente van Luik. Daar werd gecoördineerd waar en hoe ze zouden worden ingezet. Vrijwel de hele kerkgroep kreeg de taak om naar de Waalse gemeente Trooz aan de Vesder te gaan. Tijdens de overstroming was het water tot 7 meter boven het normale peil gestegen. Veel inwoners zijn hun hele hebben en houden kwijtgeraakt, en vanwege de omvang van de schade zal het nog maanden duren voordat ze weer naar huis kunnen. Sinds de overstromingen zijn zendelingen elke week naar de omgeving van Luik teruggekeerd om hulp te bieden.
Daryl A. Watson, president van het zendingsgebied België/Nederland van de kerk, zegt dat de hulpacties hem erg doen denken aan een passage in het Boek van Mormon: eveneens een testament aangaande Jezus Christus: ‘Wanneer u in dienst van uw medemensen bent, [bent] u louter in dienst van uw God’ (Mosiah 2:17).
Ook zendelingen uit het zendingsgebied Parijs kwamen helpen. Ouderling Olivier Seube en zuster Bernadette Seube arriveerden een week na de overstromingen in Luik. Ze gingen meteen aan de slag met het organiseren van dienstbetoonprojecten om huizen en tuinen schoon te maken. Ze kregen de hulp van zendelingen uit België, Luxemburg en het oosten van Frankrijk, en van plaatselijke leden uit België en Frankrijk. Ouderling en zuster Seube overlegden met overheidsinstanties en non-profitorganisaties om samen het werk te coördineren. Momenteel zijn ze bezig met de voorbereiding van een benefietconcert ten bate van de getroffenen.
Enkele zendelingzusters waren klaar met een project en besloten God in gebed te vragen wie hun hulp zou kunnen gebruiken. Ze voelden zich naar een bepaalde straat geleid, net toen Martine Durtka haar deur opende. De zendelingen gingen naar haar toe, en hoorden dat ze best wat hulp kon gebruiken in haar tuin, die vol modder en puin lag.
Ze bleven de rest van de dag bij haar werken, namen een foto en stuurden die naar haar. ‘Dag lieve zusters, Jullie aanwezigheid, jullie vriendelijkheid, jullie hulp, jullie blije gezichten en jullie goedheid hebben mij kracht en vleugels gegeven. Jullie hebben mijn ziel geraakt. Bedankt voor de foto, we hebben samen hard gewerkt. Ik dank jullie uit de grond van mijn hart!’ luidde haar antwoord.