LDS Charities biedt al dertig jaar humanitaire hulp

Dokters George Bennett en Lyle Archibald, gepensioneerde artsen die met veel andere medici samenwerken, reizen een aantal keer per jaar naar ontwikkelingslanden om er het plaatselijke medisch personeel op te leiden. De twee mannen schenken hun tijd en vakkennis aan LDS Charities, de humanitaire tak van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen.

Bennett en Archibald maken deel uit van een groep van 246 toegewijde professionele vrijwilligers en ruim tachtig voltijdzendelingen belast met humanitaire diensten die wereldwijd aan het werk zijn. Het humanitaire programma is de voorbije dertig jaar uitgebreid, waardoor meer geschikte vrijwilligers hun hulp aanboden om de acht programma’s van LDS Charities te implementeren.

Die georganiseerde wereldwijde hulp begon in 1985 toen toenmalig president van de kerk Spencer W. Kimball (1895-1985) de leden in de VS en Canada opriep om te vasten voor de slachtoffers van de hongersnood en droogte in Ethiopië. Dat was niet de eerste keer dat de leden van de kerk bij een internationale crisis hulp boden: Brigham Young wees ‘boeren aan de indianen’ toe tijdens de vestiging van het territorium Utah; mormoonse vrouwen schonken na de Eerste Wereldoorlog ruim vijftig ton graan aan behoeftigen; in 1946–1947 werden in het door oorlog verscheurde Europa voedsel en medische hulpgoederen verspreid; de kerkleden en andersgelovigen sloegen in 1953 na de aardbeving in Griekenland de handen in elkaar en gaven na de Vietnamoorlog uitgebreide hulp aan vluchtelingen.

Het resultaat van het verzoek van het Eerste Presidium in 1985 om bijdragen van het bijzondere vasten (twee opeenvolgende maaltijden geen voedsel of drinken gebruiken) ging de verwachtingen van de kerkleiders ver te boven. Er werd 6,4 miljoen dollar geschonken. De kerk werkte vervolgens samen met andere internationale hulporganisaties om het door oorlog verscheurde en uitgedroogde Ethiopië hulpgoederen te bezorgen.

Toen President Thomas S. Monson in 1990 deze succesrijke georganiseerde humanitaire hulp evalueerde, zei hij tegen de leden van de kerk: ‘Wij hebben de verantwoordelijkheid om de hongerigen, daklozen en onderdrukten zowel hier als in het buitenland te helpen.’ 

De humanitaire organisatie LDS Charities richt zich op noodhulp. Ze biedt zowel korte- als langetermijnhulp bij natuurrampen, zoals de cycloon die onlangs het eiland Vanuatu in Oceanië trof, waar men hulpgoederen uitdeelde. Medische vrijwilligers leiden hun collega’s in ontwikkelingslanden al vele jaren op in neonatale reanimatie. Dat programma is nu uitgebreid met zorg voor moeders. En om persoonlijke zelfredzaamheid te bevorderen, leiden de humanitaire vrijwilligers de plaatselijke bevolking op in voedselproductie en voedingsleer. Men richt zich ook op het vaststellen en behandelen van slechtziendheid en voorziet in materiaal en goederen voor oogonderzoek en mogelijke operaties. In veel delen van de wereld is drinkwater schaars. LDS Charities bouwt water- en zuiveringssystemen die schoon drinkwater binnen bereik van de gemeenschappen brengt. LDS Charities werkt ook samen met andere hulporganisaties om inentingscampagnes te implementeren. Dit zal afwendbare ziektes voorkomen. Afgelopen jaar werden er bijna 60.000 rolstoelen geschonken aan vele hulpbehoevenden.Men richt zich ook op verschillende projecten in de gemeenschap die vooral hulp aan vluchtelingen over de hele wereld bieden.

In juni 2014 reisde dr. George Bennett, een anesthesist uit Ivins (Utah, VS), als medisch instructeur naar Tadzjikistan. Bennett en zijn vrouw, Marcia, werkten er samen met de plaatselijke ambtenaren, dokters, vroedvrouwen en verpleegsters om een nieuwe techniek in de verloskunde te introduceren.

George en Marcia Bennett, beiden in de zeventig, zijn nu bijna elf jaar als vrijwilliger in het internationale zorgprogramma voor moeders en pasgeboren kinderen werkzaam, en voegen nu een proefprogramma toe aan hun liefdadigheidswerk. Het programma werd ontwikkeld door Jhpiego, een gezondheidsorganisatie zonder winstoogmerk van de Johns Hopkins University en de Wereldgezondheidsorganisatie. De techniek stopt bloedingen na de bevalling, wat de grootste doodsoorzaak bij moeders in Tadzjikistan was. De implementatie van de techniek heeft al vele levens gered.

‘Je merkt dat het een succesvol project is als je de mensen instrueert, ze het nodige materiaal geeft en ze vervolgens zelf het project voortzetten’, aldus Marcia Bennett. ‘Dan weet je dat je echt een invloed op de geneeskunde van een land gehad hebt.’

Dr. Lyle Archibald, een gepensioneerd oncoloog die al zes jaar vrijwillig voor LDS Charities werkt, stelde een team samen om het enige ziekenhuis in Paraguay dat kanker behandelt te gaan helpen.

‘We stuurden een onderzoeksteam van gespecialiseerde artsen, één tegelijk, zodat we de plaatselijke artsen niet zouden overdonderen’, legt Archibald uit. ‘We wilden hun behoeften aanpakken en programma’s ontwikkelen die hen zouden bijstaan in het voorzien van de beste zorg in hun land.’

Archibalds project voorzag uiteindelijk in instructieprogramma’s voor chirurgische technieken, die de plaatselijke artsen hielpen om hun apparatuur zo efficiënt en doeltreffend mogelijk te gebruiken.

‘We willen de plaatselijke infrastructuur niet ombouwen’, legt Gustavo Estrada, manager van de humanitaire diensten van de kerk, uit. ‘Plaatselijke problemen vergen plaatselijke oplossingen en plaatselijke middelen. We werken samen met organisaties die zich plaatselijk ontwikkeld hebben, zodat we het beste in de behoeften kunnen voorzien.’

Bij de hulp aan Ethiopië in 1985 werden voor het eerst vastengaven voor humanitaire hulp gebruikt. (Vastengaven worden doorgaans gebruikt om de plaatselijke hulpbehoevende leden van de kerk te steunen.) De leden bleven vrijwillig bijdragen leveren en in 1991 werd ze gevraagd om op hun bijdrageformulier in het vak ‘overige’ ‘humanitaire hulp’ te schrijven. In 1996 werd een vak ‘humanitaire hulp’ aan het formulier toegevoegd.  Alle humanitaire bijdragen die de leden van de kerk over de hele wereld vrijwillig schenken, worden rechtstreeks gebruikt voor de humanitaire hulp die de kerk wereldwijd aan hulpbehoevenden geeft, ongeacht hun geloof, ras of omstandigheden. Extra onkosten voor de hulpgoederen, instructie en verzending neemt de kerk voor haar rekening zodat de geschonken bijdragen rechtstreeks naar de hulpbehoevenden gaan. De humanitaire leiders van de kerk werken ook samen met andere gezondheids-, hulp- en niet-gouvernementele organisaties om hen werk te maximaliseren.

Dertig jaar na de eerste oproep voor vrijwillige bijdragen bereikt de humanitaire hulp van de kerk nu veel meer mensen dan alleen de leden. Honderdduizenden mensen, vooral in derdewereld- of ontwikkelingslanden, worden geholpen. In 2014 ontvingen bijvoorbeeld 1,2 miljoen mensen in 131 landen hulp.

‘Dergelijke liefdadigheid is meer dan hulp’, legt Sharon Eubank, algemeen directeur van LDS Charities uit. ‘Als die liefdadigheid met de juiste beginselen toegepast wordt, benadrukt ze waardigheid, samenwerking, eenheid, opoffering en de verzekering dat niemand te arm of te gehandicapt of te onbetekenend is om iets waardevols bij te dragen.’