Nieuwe gebiedszeventigers: hindernissen en hoop tijdens de pandemie

In een van de minder bekende verhalen uit de Bijbel staat dat Jezus zeventig volgelingen aanstelde om tot het volk te prediken. In de geestelijkheid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is ‘zeventiger’ een ambt dat uit dit verhaal is afgeleid. Te midden van de pandemie zijn onlangs een Deen en een Fransman tot dit ambt geroepen, en zij vinden manieren om anderen te helpen en op te bouwen.

‘Als je iets van jezelf kunt geven, zul je met je naastenliefde en zorg anderen inspireren en aanmoedigen’, aldus ouderling Franck A. Poznanski, wiens roeping in april dit jaar werd aangekondigd tijdens een wereldwijde virtuele bijeenkomst. ‘Ouderling’ is een godsdienstige titel die onder meer aan zendelingen en hooggeplaatste kerkleiders wordt gegeven.

Ouderling Poznanski, die uit Angers in het westen van Frankrijk komt, is een van de twee nieuwe gebiedszeventigers uit het gebied Europa, een administratieve regio van de kerk die zich zo ver als de Scandinavische landen uitstrekt naar het noorden, en zo ver als Spanje en Kaapverdië naar het zuiden. De andere nieuwe zeventiger, ouderling Erik Bernskov, komt uit Jyllinge, wat 40 kilometer ten westen van Kopenhagen ligt.

Beiden zijn als gebiedszeventiger geroepen. In tegenstelling tot algemene zeventigers wonen zij thuis, geven zij leiding aan de kerkgemeenten in de regio, en blijven zij gewoon doorwerken in hun beroep, waarbij ze dit kerkwerk er als vrijwilliger naast doen.

Hun bijdragen aan de kerk en de gemeenschap hebben hun altijd na aan het hart gelegen. ‘Vlak voor de COVID-19-pandemie waren mijn vrouw en ik begonnen om wekelijks om zes uur in de ochtend in een daklozencentrum ontbijt te serveren, herinnert ouderling Poznanski zich. Het is altijd een zegen als we de gelegenheid krijgen om de armen en behoeftigen te dienen.’ Hij en zijn vrouw, Veronique, hebben vijf kinderen en negen kleinkinderen.

Toen de pandemie pas had toegeslagen en kerkbijeenkomsten in eigen persoon bijwonen niet mogelijk was, bezocht ouderling Bernskov met zijn vrouw, Anne, en een ander echtpaar eenzame, bejaarde leden van de kerkgemeentes in hun regio. Afstand houdend, zongen ze een kerklied, en lieten ze een zelfgebakken cake achter. ‘Het raakte me als ik het blije gezicht zag van hen die een tijdje geen andere mensen hadden gezien’, herinnert hij zich.

Ouderling Bernskov, die wervingsconsulent is, hecht veel waarde aan zijn gezin. Hij en zijn vrouw hebben vier kinderen en vijf kleinkinderen. Voordat er reisbeperkingen werden ingesteld, ging hij graag met zijn kinderen naar de tempels van de kerk. Deze heiligdommen, die verspreid door Europa te vinden zijn, zijn heilige, vreedzame plekken. Op twee dergelijke reisjes naar Engeland nam hij de gelegenheid te baat om naar voetbalwedstrijden te gaan.

Ouderling Bernskov denkt terug aan de lange wandelingen in de natuur, en de tijd die hij tijdens de pandemie met zijn familie doorbracht. Dit afgelopen jaar is het hem weer duidelijk geworden hoe waardevol het contact met mensen om ons heen is. ‘Nu de pandemie hier en daar afneemt, hoop ik anderen weer te dienen, te bezoeken en van elkaars gezelschap te genieten’, zegt hij.

Ouderling Poznanski geeft in Europa uit hoofde van zijn beroep leiding aan de onderwijsprogramma’s van de kerk voor jongeren en jongvolwassenen. Hij herinnert zich dat hij zich zorgen maakte dat de ingeschreven cursisten tijdens de pandemie voor zulke moeilijkheden zouden staan dat ze lessen moesten overslaan of zelfs tijdelijk moesten stoppen met lessen bijwonen. Maar de lessen werden vervolgens online gegeven, en hij herkende daar goddelijke hulp in. ‘Eind 2020 hadden we meer cursisten dan in het jaar daarvoor’, herinnert hij zich.

Zijn roeping als gebiedszeventiger heeft hem ook geholpen om op God te leren vertrouwen, zegt hij. Hij was overstelpt door zorgen en onzekerheid, maar tegelijkertijd door de liefde van Jezus Christus. ‘Ik had het gevoel dat ik me geen zorgen moest maken. De Heer zou me helpen’, besluit hij.